07/07/2023, 19:00 Kikinda
U petak 7. jula u 19 h u Kikindi (plato ispred galerije Tera, gradski trg ) otvori će se godišnja izložba skulpture nastale tokom prošlogodisnjeg 41. Internacionalnog simpozijuma skulpture u terakoti velikog formmata TERRA, i ujedno se otvara i 42. Simpozijum Tera.
Na godišnjoj izložbi biće izloženi radovi nastali na prošlogodišnjem simpozijumu tokom jula mjeseca, čiji su sutori/autroke: Julija Klem - Njemačka, Ivana Radovanović - Crna Gora, Bernar Ridiger - Francuska/Italija, Aleksandar Bunčić, Lazar Marković i Bogdan Vukosavljević iz Srbije.
Verica Nemet, kustoskinja i ist. umjetnostiu CLPU TERRA, autorka teksta kataloga izložbe je zapisala:
TERRA – ISKUSTVO PROSTORA I MATERIJALA
Iako potku umetnosti čini isti materijal od kojeg su satkani društveni odnosi, umetnička dela poseduju svojstva koja ih izdvajaju od ostalih ljudskih aktivnosti. Reč je o društvenoj angažovanosti. Simpozijum Terra, na čelu sa svojim osnivačem, akademskim vajarom mr Slobodanom Kojićem, više od četrdeset godina neguje, brani i podržava taj odnos mikro- i makro- istorije i umetnosti, koristeći vremensko i prostorno preplitanje artefakata, lokacija i publike.
Umetnički projekti rađeni na Simpozijumu Terra, od samih početaka, iz godine u godinu, za predmet imaju pronalaženje plastičkog potencijala u skulptorskom materijalu – glini, u monumentalnom formatu i kroz definisanje određenih tema ili narativa koji se za njih mogu vezati. Svakako, priroda procesa nastanka umetničkog dela i fizičke osobine materijala uslovljavaju specifičnost metoda rada koje treba osmisliti, sa njima se sroditi, prigrliti ih i, naposletku, njima ovladati.
Vajarski susreti i originalna skulptorska ostvarenja u tehnici terakote, nastala u uslovima koji iziskuju potpunu i predanu angažovanost, brzo razmišljanje i realizaciju ne bi bili mogući bez ljudi koji, od prvog do poslednjeg dana jula, danonoćno, zajedno sa umetnicima, tu umetnost žive. Uz osnivača, profesora Slobodana Kojića, umetnicima od samog početka pomaže i konzervator-tehničar, amaterski vajar Milan Ramaji, srce Ateljea Terra, ličnost koja je u doslovnom smislu svojim rukama (iz)gradila sve skulpture iz kolekcije Terra. Njegov saborac i desna ruka jeste kolega Ljubiša Nikolić, takođe konzervator-tehničar, koji na radioničarskim okupljanjima već više od decenije svoja znanja i vrednosti rada sa glinom prenosi na studente i sve ostale učesnike.
Zato Simpozijum Terra nije samo oblik afirmacije i demonstracije gline, kao pomalo zapostavljenog materijala, već ujedno i emanacija nesputane imaginacije bezmalo tri stotine umetnika – vajarki i vajara – koji su učestvovali u njegovom radu. S druge strane, duh mesta, u širem okruženju i kontekstu grada Kikinde, odslikava sveukupnost ideja i nastojanja koje se na ovom vojvođanskom prostoru predstavljaju. Taj se duh može (pro)javiti u „čistoj” prirodi (glinokop), a može se zadesiti i tamo gde su ljudska ruka i ljudski um ostavili vidljive ili pak sakrivene tragove (Park skulpture monumentalnih formata u dvorištu Ateljeu Terra i stalna postavka u jedinstvenom Muzeju Terra).
Tokom jula 2022. godine, na 41. Internacionalnom simpozijumu Terra gostovalo je sedmoro umetnika iz Crne Gore, Srbije, Nemačke, Francuske i Ukrajne a njihova ostvarenja u ovom sazivu pružaju jedan od mogućih odgovora na pitanje šta je skulptura danas.
***
Ivana Radovanović
U skulpturi, za mene je najdragocenije upravo ono što se dešava nakon završetka rada, tj. skulpture – trenutak kada ona osvaja svoju slobodu, onako nesputana i nezavisna.
Umetnica iz Crne Gore, Ivana Radovanović svojim skulptorsko-prostornim zahvatom poseže za samim jezgrom monumentalne, naslojene forme koja nas vezom sa drugim prirodnim materijalom – drvetom – dovodi u tačku sadašnjeg trenutka, danas i ovde. Umetničina propitivanja u seriji radoova pod nazivom Tabula rasa usmerena su, po pravilu, na topos ličnog mikrokosmosa i sveta na koji reaguje. Artistička zamisao sublimirana je prvenstveno u procesu rada, pri čemu je tema pozicionirana u odnosu prema konkretnom mediju – skulpturi u glini. Skulptorski postupci u saglasju su sa merom autorkine umetničke istine koja se na delima ispoljava i na njih prenosi uz pomoć emocija ali i osmišljene duhovne akcije koju može oblikovati nova stvarnost, zasnovanu na uzročno-posledičnim odnosima, prirodno sklonim degradaciji. Ovi skulptorski scenariji predstavljaju otvorenu pozornicu koja reflektuje ambivalentni odnos čoveka, prirode i kulture.
{{komentar.osoba}} :
{{komentar.tekst}}
